Mooie watervallen, pittige hikes, gigantische bomen en ... heel veel eekhoorntjes!

Mooie watervallen, pittige hikes, gigantische bomen en ... heel veel eekhoorntjes! 

Via de Tioga Pass komen we aan in ons laatste 😢National Park: Yosemite. Nog een keer genieten van al het moois dat de natuur hier te bieden heeft. Zoals jullie van ons gewend zijn, hebben we ook dit hele park weer uitgekamd. Deze keer zijn de prachtige plekken goed verstopt, waardoor we flink aan het klimmen moesten. 

We beginnen rustig aan bij Tuolumne Meadows, waar we in een uurtje wandelen aankomen bij Soda Creek. Een mooi gelegen beekje met de weerspiegeling van bergen en bomen in het water.

Daarna een korte stop bij Tanaya Lake, waar we bergbeklimmers hoog boven ons aan de Dome zien hangen. Yosemite is echt een paradijs voor bergbeklimmers. We kijken over de vallei bij Olmstead Point en hebben uitzicht op Half Dome, de bekendste van Yosemite.

Bij Tuolumne Grove krijgt Dirja een flashback van Bassie en Adriaan, de Sequoia Trees roepen meteen jeugdherinneringen op. Yvonne denkt bij Bassie en Adriaan, aan de LP met het liedje over Spaanse woorden, ja hier wordt de generatiekloof toch duidelijk 🙊😳.

Tijdens het rijden in Yosemite Valley worden we onverwacht getrakteerd op Bridalveil Fall. Wauw!! Is het eerste wat we  konden uitbrengen. Nou die wilden we natuurlijk weer van dichtbij bekijken. Het water valt inderdaad als een bruidssluier over de rotswand.

Wij waren heel blij dat we niet in de file het park uit moesten, want wij bofkonten sliepen midden in het park ... tenminste dat dachten we. Nu komt de verwarring, want Yosemite Valley Lodge blijkt op onze voucher Yosemite View Lodge te heten!😬. Terug de file in, om drie kwartier later aan te komen bij onze super-de-luxe Lodge met ieder onze eigen verdieping. 

De volgende dag staan we vroeg op om naar Vernal Fall te gaan. Om deze waterval te beklimmen moeten we veel kleine treden op, dus willen we de drukte voor zijn. Langs de rivier slingeren we steeds verder omhoog, tot we bij de brug al een mooi kijkje krijgen op de waterval. De tocht omhoog ging verder via de steile trappen van de Mist Trail. De nevel van de waterval geeft een heerlijke verkoeling tijdens deze klim! Boven bij de waterval aten we onze lunch en hadden wij en onze benen rust nodig voor het volgende deel van onze trail. 

Een Ranger van het park adviseerde iedereen, om de trail af te maken in plaats van de natte gladde treden weer naar beneden te nemen. Elkaar passeren in de drukte op het steile pad raadde hij echt af. Dit was ook echt wel de beste optie, alleen werd de trail hierdoor 2 uurtjes langer. Ach, we hadden heel de dag de tijd en het was prachtig weer. Onze benen en knieën hadden hier een andere mening over, maar ook die pijntjes waren snel vergeten. Onderweg via een klein weggetje naar de rand van de kloof, keken we ver vanaf boven op de waterval neer, dit was echt schitterend! Het hoogste punt hadden wij bereikt, dit betekende dat we nog een uurtje naar beneden moesten. Zigzaggend kwamen we weer uit bij de stromende rivier, wat een lekker geluid blijft dit toch! Moe en voldaan na deze tocht van 4 uur gingen we met de shuttlebus verderop. Op weg naar Mirror Lake, bij de naam denk je dat je heel wat te zien krijgt. Op zijn minst een boom wat weerspiegelt in het water. Hoe langer wij liepen, hoe meer wij gingen beseffen dat dit niet het geval was. Een klein riviertje troffen wij aan, wat dan wel weer verkoelend was voor onze voeten. 

Nu meer moe dan voldaan namen we de shuttlebus terug naar het visitor centre. Ach, alsof we nog niet genoeg gedaan hadden deze dag, plakten we er nog even twee watervallen aan vast. Voor de duidelijkheid deze route is rolstoelvriendelijk, dus dat kon er nog wel bij. Genoeg voor vandaag, het was tijd voor pizza!

Met een beetje stramme benen stonden we op (oké, haal dat beetje maar weg) en zijn we klaar voor onze laatste dag in het park. Deze nacht sliepen wij ergens anders, dus alles ging weer de auto in. 

Spierpijn kan je het beste tegengaan door gewoon door te wandelen en vandaag stond er weer een mooie trail op het programma! Deze wandeling lag aan de rand van het National Park, eerst nog een uurtje in de auto. Parkeren was niet heel makkelijk, maar gelukkig vonden wij een plekje. Vanaf deze plek liepen wij de heuvel op om op de trail uit te komen. Terug lopen is natuurlijk zonde van de tijd! 😜 We hadden de route gevonden en de eerste stop was bovenop Sentinel Dome. Even flink klimmen maar daarna was het genieten! Een 360 view over heel Yosemite, ook een prima plek voor een pauze. Op een rots met dit uitzicht wilden wij onze bagels eten, helaas werd dit idee verstoord door familie wesp. Alles weer terug in de tas, de bagels komen later wel...

De wandeling ging verder over een kronkelend bospad, waar de eekhoorntjes ons bijna voor de voeten liepen. We kwamen uit bij Taft Point, waar je recht naar beneden de vallei in kijkt. Over de rand kijken deden wij maar netjes bij de reling. Hier was familie wesp gelukkig niet, dus konden wij op ons gemak zitten. Met genoeg afstand van de rand genoten wij letterlijk van dit laatste hoogtepunt. 

Zoals eerder gezegd moesten wij naar onze laatste overnachting in Yosemite. Dit keer weer in een tent maar veel minder luxe dan wij deze trip gewend waren. Waarschijnlijk hebben wij voor extra beestjes betaald, want Dirja lag niet alleen in het tweepersoonsbed. Om 7 uur die ochtend stond Dirja stuiterend naast het bed waardoor ook Yvonne in 1 klap klaarwakker was. 

Inpakken en wegwezen naar onze allerlaatste bestemming, San Francisco here we come 😃!

Liefs! X