Desierto de Tatacoa & San Agustín: een maanlandschap, een ‘vrouwen’boerderij en wild water.

De Tatacoa woestijn is prachtig, zeker als we net voor zonsondergang aankomen.  We kijken uit over een soort maanlandschap wat ook doet denken aan Bryce Canyon. Wauw wauw wat is het toch weer genieten van zo’n prachtige natuur en wat zitten we ook op een mooie plek! De naam woestijn geeft het al weg, maar pfff het lijkt wel of we slapen in een sauna 🥵. De synthetische lakens werken ook niet echt mee, maar we hebben wel gezelschap van een kikkertje, eerst in het toilet en later in de douche 😅. De volgende ochtend gaan we heel vroeg op pad met een gids om beneden door de verschillende rotsformaties met cactussen te lopen. De plaatselijke honden lopen ook mee en houden iedereen goed in de gaten. Als ik wat te lang achterblijf om (hoe kan het ook anders) foto’s te maken, komt een hond mij ‘ophalen’ 😂. 

Na een tocht van 2 uur staat het ontbijt al klaar en daarna hebben we even tijd. Ik spot meteen veel vogeltjes en uiteindelijk ook een kolibrie, die ik met mijn nieuwe camera mooi vast heb kunnen leggen. Sowieso zitten hier veel mooie vogels, echt iets voor jou pap!

We vertrekken weer naar de volgende bestemming San Agustín, dat is ook weer een hele tocht. Maar wat is het landschap onderweg toch schitterend en wat zien we grappige dingen onderweg. We mogen zelf een geit melken, gewoon langs de weg! en als je eerst vruchtjes in je bekertje doet heb je een milkshake haha. Onze chauffeur probeert het, maar aan zijn gezicht te zien was het geen aanrader 😂. We zien ook een paard en wagen op een rotonde tussen de auto’s, motors en busjes én bij een benzinepomp stopt een auto met megafoon, waar ze pizza vanuit de achterbak verkopen 😃. 

We komen laat aan in een ontzettend sfeervol ‘hotel’ in San Agustín en na wat eten en kletsen, duik ik op tijd mijn bedje in. De volgende ochtend gaan we een zelfvoorzienende boerderij bezoeken, die volledig door vrouwen gerund wordt en dat is zeer uniek in Colombia. Ook hier is de sfeer goed en alles wordt lokaal verbouwd en geplant. We plukken koffiebonen, de helft kan ze helaas niet gebruiken (oeps toch nog effe oefenen om de goede vruchten te herkennen 😬). Bernadette uit onze groep mag een ananas planten, die haar naam krijgt en die ze later via internet kan volgen haha. We plukken kruiden voor onze eigen thee, ik kies lemongras en munt (heerlijk!) en later krijgen we nog een lunch op deze schitterende boerderij, wat een genot en wat bof ik toch weer 😃. 

Al het moois is nog niet voorbij, want in de middag gaan we raften op de Magdalena Rivier. Na de uitleg in het Spaans, met alle Spaanse commando’s voor op de boot (als dat maar goed gaat 😅), vertrekken we met z’n tienen als sardientjes in de Jeep op weg naar de rivier. Er sluit ook nog een verdwaalde Zwitser aan bij onze groep, dus onze raft bestaat uit 6 personen en de gids. Als hij ons bij het instappen van de boot al nat spattert, weten we meteen dat het begonnen is. De tocht is schitterend door de overweldigende natuur en onze gids lijkt bewust bepaalde rapids te nemen, zodat soms het water om de oren vloog. Dit vond ik natuurlijk helemaal niet erg en het was lekker verfrissend 😃. Niemand viel uit de boot, maar op één moment was het maar goed dat we onze voet goed geklemd hadden, want toen lagen ik en degene voor mij er bijna uit. Met een lach van oor tot oor staan we na twee uur weer op de kant. 

Vanavond wordt de tas weer ingepakt, want morgen gaan we naar Popayan. Onderweg gaan we nog mysterieuze beelden bekijken, maar daarover meer in mijn volgende blog. 

Yvx